Wat een creativiteit wordt er losgelaten op de 1,5 m speelruimte. Geweldig om te zien en horen. Maatregelen geven lucht… Maar ik hoor zo weinig over de opa-en oma-kinderen-kleinkinderen situatie!
Wij horen tot de risicogroep, niet alleen wat leeftijd betreft, maar ook om gezondheidsredenen. Terwijl de wereld groter wordt voor iedereen om ons heen, lijkt het wel of die van ons kleiner wordt: hoe meer contacten kleinkinderen hebben ( op school) hoe groter de kans is dat ze opa en oma dus besmetten. Dus : geen contact. Naar kinderen toe kom je voor het zelfde dillemma te staan: 1,5 m kan maar meer niet. Je mist het gewoon, die knuffel. Vervolgens heb ik nog een moeder van 93 die ik nu weer mag bezoeken! Dus als ik niet nies en hoest mag ik 1x per week haar zien. Op haar kamer, volgende isolatie. ( Nu 1x per week achter glas of hek. ) Maar als ik bang ben voor een sluipend corona virusje, moet ik al helemaal niet het verzorgingstehuis in gaan….Over 14 dagen worden de effecten pas bekend. Toch?
Nu is die regeling zo in het verzorgingshuis dat er maar 1 vaste bezoeker per familie wekelijks mag komen. Is die ziek, dan mag uit een ander gezin van de fam. een volgende de plaats innemen. Nu is de situatie in onze familie zo, dat ik slechts 20 km van het verzorgingshuis woon. De anderen moeten 45 min. of 120 min. auto rijden. De druk op mij is dus erg groot om me aan te melden als wekelijkse bezoekster. ( ik deed dat de hele tijd al: buiten achter het hek of in de tent)
Maar waar hebben we het over als dit dus levensreddend is. Ik denk dan maar aan de IC waar wij niet eens op terecht gaan komen mochten we corona besmet raken. Al die steun voor de helden….daar wil je toch geen afbreuk aan doen?!
Naar beneden toe ( qua leeftijdsopbouw- m’n gezin- ) mag het niet -en naar boven toe – ( qua leeftijdsopbouw m`n moeder ) mag het wel.
Snap je m’n schitzofrene gevoel???? Ik heb gewoon schuldgevoelens als ik bij m’n kinderen in de tuin zit. Springt er weer zo’n hummeltje van 2 of 3 op je schoot. Die snappen dat toch niet… “HA OMA!” twee uitgestrekte armpjes komen op je af. Je zwiert ze vlug op armlengte van je af en hoopt maar dat er geen virus overgesprongen is.
Ardy Proot 