Mijn vriendin had de lokatie uitgekozen: een stevige industriele omgeving, doorspekt met kunst. Heerlijke omgeving voor een gezonde hap en goed gesprek. Geen alcohol: zij koos muntthee. Ik kreeg zo’n draaimolen voor m’n neus en moest assistentie vragen om mijn thee te voorschijn te laten komen. Ondertussen zat m’n vriendin de stuik groen met een stampertje te pletten om zo het aroma los te laten komen. Bij het drinken duwde ze eerst het struweel opzij omdat het anders haar ogen zou uitsteken. Lang leve vers en veel.
Het gesprek liep lekker , we sprongen van de hak op de tak. De lunch keuze – ondergeschikt aan het gesprek- was zo gemaakt. Het werden twee heerlijke salades. Bij mij was er een hele zak sla op m’n bord gekieperd en daar overheen waren de gamba’s gestrooid. Nog wat meloen e.d. om het af te maken.
Ik had een prachtig bord pure natuur om weg te smikkelen. De serveerster kwam ons nog wat servetjes brengen. Vlak bij mijn oor begon ze hysterisch te krijsen: “EEN BEEST, er zit een BEEST op U. En hij is best groot!” Het arme ding ( de serveerster) was behoorlijk overstuur. Rustig blijven dus. Ik zag niks maar HET BEEST zat kennelijk op MIJN schouder. Een olifant weegt zwaarder, we zaten naast een grote voliere… De papagaai zat nog steeds in zijn hok . Ik wrijf zachtjes over m’n schouder . Het bleek een lief klein krekeltje te zijn.
Kwam het krekeltje uit de salade of uit de kooi? Wie weet hoeveel ik er al op had…
Het beestje kreeg zijn vrijheid, buiten het gebouw. Krekels kun je ook op de menukaart aantreffen bij een “beetje “restaurant…
Ardy Proot 