“Als ik jou toch niet had….”zei ze zo vaak.
En ik er dan achteraan:”Dan had je wel een ander!”
Mam vertrouwde blind op me. Zo vaak heeft ze voor zware vuren gestaan en kon ik er voor haar zijn. Dat is fijn. Dat maakt het minder moeilijk om nu afscheid te moeten nemen. We zijn er samen naar toe gegroeid. De laatste tijd hadden we een ritueeltje: na een kopje koffie in het restaurant even naar de gebedsruimte op de eerste etage. Een leuke binnenshuis wandeling. Zaten we voor Maria en stookten we de electrische kaarsjes. “Voor ieder die me dierbaar is” Haar kinderen werden dan opgenoemd, meestal met de zorg die ze over hen had, er bij vermeld. Ook miste ze kinderen die te lang niet geweest waren. “Och mam , die hebben het druk”, zei ik dan maar. Bovendien: haar 93 jarige korte termijnhegeugen was hopeloos. “Ik hou van alle 5 even veel” zei ze dan.
Ik sprak met haar ook over dood gaan, bij dat kaarslicht. “Daar ben ik niet bang voor. De hemel? Die is hier. Ze geloofde niet in mensen tegen komen die haar voor gegaan waren in de dood. ( Da’s maar goed ook want de scheiding van mijn ouders was geen feestje en ze had de pest aan haar schoonfamilie.) We spraken ook over haar moeder die aan borstkanker overleden was toen zij 12 was, wat voor impact dat voor haar had als oudste van het gezin.
En ik luisterd, hield mijn kaken op elkaar. Ze heeft niet geweten dat…
Of, mam, heb je het wel geweten? Op het moment dat ik bij de oncoloog de deur uit liep kreeg jij een TIA….
“Och Ardy, als ik jou niet had…” mam kneep in mijn hand en we draaiden Maria de rug toe.
overleden 25 sept. 2020
Ardy Proot 