home

Een hele verzameling werk ligt thuis, onder het bed, achter de gordijnen en in koffers.Kunst of geen kunst, in ieder geval ben ik er aan gehecht en wil het netjes opslaan: dit blog.
Ooit droomde ik nog van een Atelier. Van 2000 tot 2003 heb ik een “eigen” atelier gehad: De Zeepbel noemde ik het. Mooi en kwetsbaar, een droom die uit elkaar zou spatten. Het was een anti-kraakpandje wat ik betrokken had. Op en dag heb ik alles wat ik opgebouwd had, weer af moeten breken: het Atelier, maar ook het poppentheatertje “De Knollentuin” wat ik samen met Guus ( mijn man) opgezet had. Gevestigd op de zolder van de Zeepbel.
Ik nam me toen voor dat me zoiets nooit meer zou overkomen: ik liet me niet meer weg sturen uit een pand wat ik met zo veel liefde gebruikte…”Gelukkig” kwam toen de crisis. Er werd steeds minder verkocht op de kunstmarkten, de reden om te blijven produceren was voor mij weg. Je gaat niet in brons investeren als je geen verkoop hebt. Dus….zoeken naar andere accenten in het leven. Mijn werk ( docent Beeldende Vorming) krijgt onverminderd aandacht, privé zoek ik naar nieuwe expressie mogelijkheden.
Het maken van dit blog is een goede manier om alles wat ik creeer nog eens door mijn vingers te laten gaan. Misschien kom ik er zo achter wat ik ga doen in de toekomst.